همراه همیشگی مامان

سلام فسقلی های مامان، اومدم از این روزها براتون بگم،روز یکشنبه عصر (دوروز پیش)ابنجا باد و بارون شدید اومد و برق ها هم رفت،ساعت های ده بود که من توی تاربکی با نور موبایل غذای پرنسس خانوم و دادم و مامان فرح زنگ زد به خاله ساره و شما گوشی رو گرفتی و باهاش حرف زدی بعد گوشیرو انداختی منم گفتم مهسا بیا صحبت کن اومدی از مبل بری بالا که سرت خورد به مبل و شروع کردی به گریه باباهم بغلت کرد و بردت توی کوچه که آرومت کنه ،چون توی کوچه روشن بود فقط خونه ها برق نداشتن،که یهو دیدم داد زد خون داره از سر مهسا میاد من که فقط مردم طاقت نداشتم ببینمش،تندی بابا جون و بابا و من و مامان فرح حاضر شدیم بردیمت بیمارستان که بازهم خدا بهمون رحم کرد و نیازی به بخیه نداش...